„W związku z powracającymi pytaniami dotyczącymi przynależności religijnej warto poświecić kilka słów na ten temat. Według istniejącego w Szwecji prawa zatwierdzonego zarówno przez szwedzkie organy państwowe jak i Episkopat krajów nordyckich osoby wyznania rzymsko-katolickiego powinny zgłosić się i wypełnić odpowiednie formularze, które znajdują się każdej parafii rzymsko-katolickiej. Liczba osób zarejestrowanych sięga w Szwecji obecnie ponad 100 000 i rośnie z każdym rokiem. Nie jest to jednak wystarczająca liczba osób, aby tak jak w niektórych krajach pozwoliło to na utrzymanie działalności kościelnej z datków. Według przepisów Kościoła katolickiego obowiązujących w Szwecji osoby pełnoletnie pracujące lub będące na emeryturze zobowiązują się do wspierania Kościoła katolickiego poprzez 1% pobieranego podatku rocznie. Każdy katolik ma możliwość otrzymania rzetelnej informacji na temat stanu finansowego miedzy innymi o swojej parafii na corocznym zebraniu. Warto zaznaczyć, ze odkąd ten system wprowadzono udało się wyremontować wiele budynków parafialnych, jak i założyć nowe parafie, bo przecież bycie katolikiem to nasz obowiązek, aby nas samych pogłębiać, a naszym dzieciom przekazać wiarę i pozostawić miejsce gdzie mogą spotkać Boga.
Pierwsza rzeczą, o która większość stara się po przybyciu do Szwecji jest numer personalny, jako wyraz przynależności do tego społeczeństwa i wspierania jego funkcjonowania przez nasz niemały podatek około 30 procent, dlaczego by nie zaangażować się z taka sama starannością do rejestracji w parafii, jako wyraz przynależności do społeczności Kościoła. Wspólnota parafialna jest miejscem gdzie Bóg obdarza dobrami nieprzemijającymi.
Tekst zamieszczony na prośbę proboszcza” [pater Joseph Maria Nilsson OFM Conv, kyrkoherde i Sankt Franciskus Katolska Församling, Jönköping]
Powyższy tekst jest autorstwa rzymsko-katolickiej parafii św. Franciszka z Jönköping, strona parafii http://www.grabroderna.vel.pl/franciskusforsamling/